کار آسانی مدان تاج کمر برداشتن

همچو خورشید آتشی باید به سر برداشتن

غفلت ذاتی به جهد ازدل نگردد مرتفع

تیرگی نتوان به صیقل از سپر برداشتن

سعی بیمغزان به عزم خفت ما باطل است

نیست ممکن پنبه را آب ازگهر برداشتن

برندارد دوش آزادی خم باری دگر

یک نگه کم نیست گر خواهد شرر برداشتن

سایهٔ مو نیز می چربد بر آثار نفس

اینقدر گردن نمی ارزد به سر برداشتن

حایلی دیگر ندارد منزل مقصود ما

گرد خود می باید از ره چون سحر برداشتن

همتت در ترک اسباب اینقدر عاجز چراست

می شود افکندن بارت مگر برداشتن

چون نگه تاکی ز مژگان زحمتت باید کشید

یک تپش پرواز و چندین بال و پر برداشتن

نیست عذر ناتوانی باب اقلیم وفا

زخم بسیار است می باید جگر برداشتن

شرم دار از سعی خوه ای حرص کوش بیخبر

عزم مقصدگور و آنگه کر و فر برداشتن

کر چنین نیرن حرصت دشمن آسودکی ست

خاک شو در منزل ازگرد سفر برداشتن

دانه را بیدل ز فیض سجده ریزیهای عجز

نیست بی نشو و نما از خاک سر برداشتن